Der nächste Abschnitt. Heute ist allerdings erst einmal Feiertag, jedenfalls in Bayern....
[5.105.2] ἡγούμεθα γὰρ τό τε θεῖον δόχηι τὸ ἀνθρώπειόν τε σαφῶς διὰ παντὸς ὑπὸ φύσεως ἀναγκαίας, οὗ ἂν κρατῆι, ἄρχειν·
καὶ ἡμεῖς οὔτε θέντες τὸν νόμον οὔτε κειμένωι πρῶτοι χρησάμενοι, ὄντα δὲ παραλαβόντες καὶ ἐσόμενον ἐς αἰεὶ καταλείψοντες χρώμεθα αὐτῶι, εἰδότες καὶ ὑμᾶς ἂν καὶ ἄλλους ἐν τῆι αὐτῆι δυνάμει ἡμῖν γενομένους δρῶντας ἂν ταὐτό.
Denn wir glauben, dass das Göttliche – das ist zu vermuten (δόχηι = der Vermutung nach) - wie auch das Menschliche - das kann als gesichert gelten (σαφῶς) – allzeit (διὰ παντὸς) unter dem Zwang seines Wesens, da wo (= jedesmal wenn, ἐάν + Konj. Präs.; Iter.) es Macht hat, herrscht:
Wir haben das Gesetz weder verabschiedet noch das geltende (Gesetz) als erste angewandt, sondern es als bestehendes übernommen, wir werden es als das für immer gültige (Gesetz) hinterlassen und wir wenden es an, wobei wir wissen, dass ihr und andere, wenn ihr dieselbe Macht hättet wie wir, dasselbe tätet.